Το πρώτο μου ραδιόφωνο
Από μικρός με γοήτευε το ραδιόφωνο.
Αυτή η μικρή, μαγική συσκευή, η οποία μπορούσε να μεταφέρει φωνή και μουσική από χιλιόμετρα μακριά μέσα στο σπίτι μου, δίπλα στο κρεβάτι μου...
Θυμάμαι δεν είχαμε τηλεόραση και ακούγαμε θέατρο από το ραδιόφωνο!
Αυτή η συσκευή έβαζε τη φαντασία μας να δουλεύει υπερωριακά, για να συμπληρώνει τον ήχο με την εικόνα που έλλειπε. Έφτιαχνα, λοιπόν, την εικόνα ακριβώς όπως ήθελα, έντυνα τους πρωταγωνιστές και ζωγράφιζα τη μορφή τους στο μυαλό μου. Ψηλές, μελαχρινές, λυγερόκορμες, οι πρωταγωνίστριες – ασπρομάλληδες, μα γεροδεμένοι, οι παππούδες… παρά τη γερασμένη τους φωνή!!!
Καταπληκτική εμπειρία.
Αν σήμερα υπολείπεται από τους νεότερους η φαντασία, είναι γιατί τους "δίνουμε τις εικόνες" έτοιμες.
Όλα είναι έτοιμα δεν προσθέτουν τίποτα οι ίδιοι, τίποτα δικό τους, που να αξίζει πραγματικά.
Μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι το ραδιόφωνο είναι ένα μέσο επικοινωνίας, μονόδρομος - κατά κύριο λόγο - επικοινωνίας. Κάνει όμως τη δουλειά του εξαιρετικά. Ήθελα λοιπόν, με ένα τρόπο εξίσου μαγικό, να μεταφερθώ από την άλλη πλευρά και να είμαι εγώ αυτός που θα δίνει το έρεισμα, που θα κεντρίζει την φαντασία, που θα προκαλεί συνειρμούς και εικόνες στο ακροατήριο...
Έφηβος πια, ανακάλυψα σκαλίζοντας το πράγματα του «θείου Φίλιππα» την εικονιζόμενη συσκευή. Ωραίος τύπος ο θείος και πολυταξιδεμένος [λόγω επαγγέλματος], κάθε φορά που γύριζε όλο και κάτι έφερνε, πολλές φορές μπορεί και να μην τα χρησιμοποιούσε, αλλά ήμασταν αρκετοί οι πρόθυμοι στην οικογένεια...!
Βρήκα λοιπόν ένα λιλιπούτειο μικροφωνάκι, που δούλευε με μπαταρίες και ήταν πομπός στα FM!
Φυσικά δεν το πίστευα ότι θα μπορούσε να υπήρχε κάτι τέτοιο (μιλάμε για τη δεκαετία του ογδόντα), όμως η πρώτη δοκιμή στέφθηκε με επιτυχία...
Μετά... απλά έγινε χαμός, δεν ξεκόλλαγα αυτό το πραγματάκι από δίπλα μου. Σε κάθε ευκαιρία, μόνος ή με φίλους, σε σπίτια, στις παραλίες, παντού «έκανα πρόγραμμα», συνοδοιπόρος ένα μικρό κασετοφωνάκι, μπαταρίες και μερικές δεκάδες κασέτες για τις επιλογές της μουσικής! Φυσικά έκανα και αφιερώσεις (πρόγονοι των σημερινών SMS, MMS, e-mail).
Ένας αφιέρωνε, πολλοί άκουγαν αλλά η πραγματική αποδέκτης του μηνύματος το έπιανε το υπονοούμενο, "το έπιανε το μήνυμα". Βέβαια το εργαλείο αυτό δεν είχε μεγάλη εμβέλεια, ζήτημα ήταν τα 300 μέτρα σε ευθεία και χωρίς εμπόδια ή περίπου 100 μέτρα μέσα στην πόλη. Όμως ποιος χρειαζόταν περισσότερα!
Ο μικρόκοσμος μου ανέπνεε σε κάθε μου ατάκα, γύρω από αυτή την περιορισμένη, κατά τα άλλα, ακτίνα του κύκλου των «εκπομπών» μου. Θυμάμαι τους παλιούς φίλους που μου έγραφαν σε χαρτάκια την αφιέρωση και μου τάζανε το ύψος μου σε χρυσό, για να την μεταδώσω...
Είχε την πλάκα της η εποχή, συνεννοούμασταν στα διαλείμματα του σχολείου για τη συχνότητα και την ώρα και πηγαίναμε κοντά στο σπίτι της Λίτσας, της Γιάννας, της Ελένης, της Δήμητρας, της... ώρες που δεν μπορούσαν να βγουν (σχεδόν ποτέ δεν μπορούσαν να βγουν τότε!) και "κάναμε πρόγραμμα".
Καψούρικες εφηβικές αφιερώσεις, με νόημα και αθώα υπονοούμενα, τραγούδια που είχαν λιώσει στις κασέτες από τη συχνή επανάληψη.
Nights in white satin, Still loving you, Eye of the tiger, You are in the army now, Every breath you take, Electric dreams και άλλα αθάνατα κομμάτια της εποχής, που έχουν γίνει πια κλασσικά.
Θυμάμαι και μια κοπέλα που κάτω από το παράθυρο της, μέχρι να κλείσει το φως, ξενυχτούσα -κάνοντας πρόγραμμα- [μια φορά αποκοιμήθηκε ακούγοντας με, το φως βέβαια έμεινε ανοιχτό... χαλάλι της το τι τράβηξα εκείνο το βράδυ, έφυγα όταν τέλειωσε και το δεύτερο σετ μπαταρίες (**) από το κασετοφωνάκι, λίγο πριν με καταχερίσουν οι γείτονες].
--//--
Σήμερα τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά, είμαι μέλος σε μια ομάδα που διαχειρίζεται πολλά σύγχρονα ψηφιακά μέσα, ιστοσελίδες... φυσικά και ραδιοφωνικoύς σταθμούς. Το μέσο έχει εξελιχθεί με υπολογιστές, διακομιστές αναμεταδότες, διαδυκτιακά διασυνδετικά, ψηφιακοί επεξεργαστές ήχου, ψηφιακοί μίκτες, διαφήμιση και άλλες «κακές λέξεις» που έχουν μπει στο καθημερινό πρόγραμμα.
Σήμερα είμαστε στην ευχάριστη θέση πολύ απλά και με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος να μπορούμε να σας χαρίσουμε ένα μικρό κομμάτι από τη μαγεία αυτού του μέσου, βάζοντας εσάς στην πλευρά αυτού που διαλέγει τη μουσική, που έχει το μικρόφωνο και "κάνει πρόγραμμα". Αν πραγματικά αγαπάτε το ραδιόφωνο αναζητήστε στις άλλες μας σελίδες λεπτομέρειες....
Μην ξεχνάτε όμως την ουσία...
Η ουσία έχει μείνει ίδια, ο εκφωνητής που, κάθε φορά, βρίσκεται πίσω οπό το μικρόφωνο, μοιράζεται τις σκέψεις του με τους ακροατές, δίνει κομμάτι από την ψυχή του στον αέρα.
Νιώθει τον παλμό τους, ζει μαζί τους (σήμερα το ραδιόφωνο δεν είναι και τόσο μονόδρομο...), χαίρεται κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο, κάβε φορά που δέχεται ένα ε-μαιλ ή στο chat ή ακόμη και όταν ακούει για την εκπομπή του από τρίτους!
Τέλος πρέπει να παραδεχτούμε ότι, όλοι οι άνθρωποι του ραδιόφωνου είμαστε λίγο ερωτευμένοι με τη φωνή μας.
Μας αρέσει που την ακούμε στην επιστροφή από τον αέρα. Έχει άλλη χροιά, είναι τόσο ίδια αλλά και τόσο διαφορετική. Έχει αποσυντεθεί και από κυματομορφή έχει γίνει ηλεκτρικός παλμός, έχει μεταφερθεί χιλιάδες μέτρα μακριά και ανασυντεθεί σε μαγνητικό παλμό για να ξαναζήσει στην άλλη άκρη του δέκτη, μέσα από τα δικά του τα ηχεία, έχει καταφέρει να γεμίσει το δικό του χώρο, έχει παραβιάσει ευχάριστα το άσυλο της οικείας και της απομόνωσης, κάνει παρέα, διασκεδάζει, ενημερώνει, αφιερώνει μα πάνω από όλα είναι για εσάς εκεί...
Όποτε επιλέξετε ένα ραδιόφωνο από τις σελίδες μας, θα είναι πάντα εκεί!
(**) από κάτι τύπους σαν και εμένα «φτιάχτηκε» γνωστή αλυσίδα με μπαταρίες..
